“ คุณคิดว่าผมต่ำต้อยมากใช่มั้ยครับ..หึ
ขอโทษทีงั้นผมคงต้องทำให้คุณคิดใหม่แล้วล่ะนะ
นอกจากที่ผมจะไม่มีอะไรดีผมมันยังเป็นแค่ผู้ชายธรรมดาแต่คอยดูว่าคนอย่างผมเนี่ยแหละ
จะเด็ดดอกฟ้าอย่างคุณ...”
“ อ่ะ..ทำบ้าอะไร “ ใบหน้าหวานเบือนออกสุดกำลังแต่มันก็แค่ทางตันทางหนึ่งที่เขารับรู้ได้
ริมฝีปากหนาบดเบียดลงมาเปิดกลีบปากสีแดงสดได้โดยง่าย
เทาบดขยี้สิ่งที่เขาได้ครอบครองอย่างรุนแรงร่างบางพยายามขืนตัวแต่คงเป็นไปได้ยากร่างกายถูกกดทับแล้วยังถูกล่วงเกินอย่างไม่น่าให้อภัย
“ อื้ออ อ่ะ..อื้ม “ ซูโฮพยายามสะบัดหน้าหนีออกมาแต่เหมือนยิ่งขัดขืนเทายิ่งรุกหนัก
ลิ้นอุ่นร้อนที่ซูโฮพยายามเม้มปากถูกสอดเข้าไปในปากเขาจนได้ดวงตากลมโตรื่นน้ำทันทีที่ถูกล่วงล้ำ
“ อืมมม “ ชิ้นเนื้อไร้กระดูกตวัดดูดดึงอยู่ในโพรงปากร้อนอย่างหนักหน่วง
เทาไม่รอให้อีกคนต่อต้านแม้แต่วินาทีเดียวพยายามเกี่ยวรัดปลายลิ้นอย่างเชี่ยวชาญสลับกับดูดดันริมฝีปากบวมแดงไปด้วย..ไร้ทางขัดขืนอย่างสมบูรณ์แบบ
“ อ่ะ อ่า...”
“ หวานจริงๆ “
“ ไอ้ชั่ว! อ๊ะ...”
“ คุณต้องเป็นของผม “ เทาเอ่ยเสียงทุ้มหนักแน่นก่อนจะปล่อยข้อมือที่กดเอาไว้
ซูโฮใช้จังหวะนั้นพยายามขืนตัวไปให้พ้นจากจื่อเทาแต่ไร้ประโยชน์เมื่อสุดท้ายมือหนายึดร่างเขากลับมาอยู่ใต้ร่างมือซ้ายของอู๋อี๋ฟานอีกครั้ง
เทาไล่ปลดกระดุมเสื้อพร้อมกับก้มลงไปไซ้ลำคอขาวเนียนอย่าฉวยโอกาส
“ อื้อ อ๊ะ..ช่วยด้วย!! “ ซูโฮพยายามผลักดันแล้วร้องเสียงดัง
“ แหกปากให้คอแตกไปเถอะคุณหนู
ใครจะกล้าเข้ามาช่วยล่ะในเมื่อตอนนี้คุณเหมือนเป็นเมียผมอยู่แล้ว เพี้ย! “
“ ใครจะไปยอมเป็นเมียคนอย่างแก! “ซูโฮตะคอกด้วยเสียงแข็งกร้าวทั้งที่ตอนนี้เขาอยากจะร้องไห้ออกมาเหมือนเด็กๆ
ความกลัวกำลังรุมเร้าจนซูโฮคิดอะไรไม่ออกแล้ว เทาหันมามองบนใบหน้ามีรอยแดงก่ำจากฝ่ามือเต็มๆ
“ เมียตบแปลว่ารักนะครับ “
“ ไอ้บ้า! ฉันเกลียดแกไอ้คนชั้นต่ำ “ คำพูดเจ็บแสบเรียกร้อยยิ้มเย็นยะเยือกจากเทาได้อย่างดี
“ คำก็ต่ำ สองคำก็ขี้ข้า
คุณไม่รู้รึไงว่าคำพูดแบบนี้มันยิ่งกระตุ้นให้ตัวคุณเป็นของผมเร็วขนาดไหน “
“ อ่ะ....”
“ อย่าคิดว่าผมไม่กล้าแตะต้องคุณเลยนะคุณหนูจุนมยอน
เพราะไม่งั้นผมจะลักพาตัวคุณมาเพื่อจะพามาสนองตัณหากันแบบนี้เรอะ เพี้ย! “
“ คนอย่างฉันคู่ควรจะอยู่เคียงข้างมังกรอย่างอู๋อี๋ฟานเท่านั้น!! “
“..........”
“ ไม่ใช่แก “ ซูโฮเน้นย้ำให้รู้โดยไม่คิดจะถนอมน้ำใจ
เทามองหน้าคนที่มีสายตาแข็งกร้าวไม่ยอมลงให้ทั้งนั้น
“ เจ้านายของผม..มีคนที่เขาเลือกแล้ว “
“............”
“ ซึ่งมันไม่ใช่คุณเหมือนกัน...อยากเป็นแค่ดอกไม้ริมทางรึไงคุณหนู
ถึงเป็นกุหลาบมีหนามแหลมยังไงถ้ามันไม่มีค่าสุดท้ายมันก็แค่ถูกปักเอาไว้ในแจกันเท่านั้น
“ เทาพูดเสียงเรียบนิ่งแต่กำลังบอกสถานะให้อีกคนรู้ตัวซักที
ซูโฮเบิกตากว้างเหมือนโดนเหยียบย่ำร่างบางโกรธมากขนาดที่อยากจะฆ่าคนตรงหน้าให้ตายแต่เพราะเทาคว้ารับเอาไว้ทุกอย่างที่ทุบใส่ร่างกายด้วยใบหน้าเรียบเฉย
พยายามไม่แสดงอารมณ์อะไรออกมาทั้งนั้นแม้แต่ความรู้สึกต้องการคนตรงหน้า
“ ไม่จริง ไม่จริง!! เขาต้องเป็นของฉัน อื้ออ “ เทาก้มลงปิดเสียงอาละวาดของคุณหนูจุนมยอนด้วยริมฝีปาก
มือบางพยายามทุบลงบนตัวแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
ปากทั้งถูกดูดดันอย่างดูดดื่มปลายลิ้นที่คอยตวัดรุกไล่ทำเขาหายใจไม่ออกก็แสนร้ายกาจจนซูโฮหมดแรงต่อต้าน
มือบางขยำเสื้อเชิตสีขาวเอาไว้ในกำมือพยายามต่อต้านสิ่งที่พรากลมหายใจไปสุดกำลังแต่ก็พ่ายแพ้อยู่ดี
เทาไล้มือที่ว่างพอไปบนร่างบางของซูโฮอย่างจวบจ้วง
“ อื้มมม “ เสียงครางอย่างอึดอัดหายใจไม่ออกทำให้ร่างบางเอนตัวขึ้น
เทาแค่ดึงลิ้นที่เข้าไปกวาดต้อนจนหนำใจออกมาในตอนที่ซูโฮกำลังหอบเอาอากาศเข้าไปทดแทนส่วนที่เสียไป
ปากหยักดูดปากสีแดงบวมเป่งแรงๆปลายลิ้นร้อนไล่วนอยู่บนแก้มนิ่มแล้วไซ้ลงไปบนซอกคอ
ดูดจนผิวเนื้อขึ้นสีแดงจ่ำ
“ อ่า..อื้ออ “
“ ยอมรับความจริงบ้างเถอะ..โลกของคุณไม่ได้หมุนอยู่แค่อู๋อี๋ฟานเพียงคนเดียวนะ
“
“ ฮึ่กก ฉันเกลียดแก “
“ คุณไม่มีเหตุผลพอจะเกลียดผมจริงๆหรอกคุณหนูจุนมยอน “ เทาเลิกคิ้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงท้าทาย
เขาแค่จูบแรงๆบนปลายคางสอดมือเข้าไปในเสื้อมือซนแค่ลูบไล้ไปบนผิวกายลื่นมือ
ของต้องห้ามต่อให้ต้องเดินเข้ากองไฟร้อนๆเขาก็ไม่เสียใจจะเข้ามาสัมผัส
“ อ๊ะ..ปล่อยฉัน อื้ออ “
“ ชอบใช่มั้ย..ลืมเรื่องบ้าๆนั้นแล้วสนุกกันดีกว่ามั้ยครับ “ เทาพูดกระซิบเสียงพร่ากดจูบลงบนไหปลาร้าล่นลงสัมผัสร่างกายที่กำลังจะตกเป็นของเขา
“ อื่อ ไอ้บ้า ฉันเกลียดแก อ่ะ..” ซูโฮร้องเสียงกระเส่าเมื่อถูกสัมผัสส่วนที่ทำให้ร่างกายเขาสั่นได้ไม่ยาก
เทาลูบไล้ไปบนแผ่นอกบางตั้งใจใช้นิ้วคลึงเล่นในส่วนยอดอกแข็งเป็นไต
“ ฮื้มม อ๊า..อย่านะ..ไม่เอา อ่ะ “
มือบางขยุ้มลงบนเส้นผมของเทาเอนอกเข้าหาอย่างไม่ตั้งตัว
โดนเร้าอารมณ์บนส่วนยอดอกไม่พอ
ปากร้อนๆยังไล้เลียอีกข้างผ่านเสื้อผ้าจนเปียกชุ่มเห็นรอยนูนของยอดอกที่ตั้งชันอย่างชันเจน
“ อืมม “ มือหนาจัดการปลดเสื้อของซูโฮแต่เหมือนคนที่เคลิ้มไปจะเริ่มรู้สึกตัวขึ้นมาบ้าง
มือบางดันไหล่หนาที่กำลังจะถอดเสื้อเขาออก
“ ไม่เอา ปล่อยฉัน! “
“ คุณชอบไม่ใช่รึไง “
“ ไม่ใช่ ไม่ใช่! อ๊ะ...ปล่อยฉันออกไปนะ อื้ออ “ ซูโฮสะบัดหน้าไปมา
มือหนาหยุดถอดเสื้อของคนใต้ร่างแต่ใช้มันมาปลดกระดุมเสื้อตัวเองแทนทั้งไหล่และแผ่นอกแข็งแรงบอกให้รู้ว่าผู้ชายคนนี้ดูแลร่างกายดีขนาดไหน
อาจจะสูงโปร่งแต่เทาก็ออกกำลังกายฝึกฝนการต่อสู้ทุกแขนงวิชาโดยเฉพาะการใช้ดาบ
“ ร้องเหมือนโดนของร้อนเลยนะ คุณเจอมันจนชินไปแล้วไม่ใช่รึไง “ เทาพูดออกมาโดยไม่คิดจะถนอมน้ำใจ มือหนาจับข้อมือบางของซูโฮเอาไว้
“ อ่ะ....”
“ แต่ไม่เป็นไรหรอกครับคุณหนู ผมไม่สนเรื่องเล็กน้อยแบบนั้นอยู่แล้ว “
เทาเอ่ยมันออกมาชัดเจน
ก่อนจะกระชากเสื้อตัวบางของซูโฮออกอย่างรวดเร็วแม้จะเจ้าตัวจะขัดขวางทุกทาง
“ หยุดนะ! ช่วยด้วย! “ คนร้องดิ้นเร้ากดเล็บลงบนเนื้อหลังโดยไม่สนว่ามันจะเป็นแผลเลือดออกขนาดไหน
เทาแค่ซี๊ดปากด้วยความเจ็บปวด
“ เจ็บนะครับ คุณซูโฮ “ เสียงทุ้มกระซิบออกมาก้มลงลิ้มลองรสชาติคุณหนูตระกูลสูงศักดิ์ที่เคยเป็นว่าที่ภรรยาของอู๋อี๋ฟาน
“ อ่ะ อ๊า ไอ้เลว ฮึ่กก “ ซูโฮร้องเสียงสั่นด้วยความเจ็บใจเอนกายขึ้นโดยไม่อาจห้ามมันได้
สัมผัสร้อนๆไล่จูบไปบนแผ่นอกขาวที่ไร้เสื้อผ้าปิดกั้น
เทาดูดเลียลงบนยอดอกอย่างรุนแรงความเจ็บจากการกระชากหนังหัวคือความรู้สึกเดียวที่รับรู้แต่ตอนนี้รสชาติหวานลิ้นมันมีมากจนไม่สนใจจะปราบพยศคนใต้ร่างอีกแล้ว
“ อืมม “
“ อ่ะ ไม่ อื้มม ฮึ่กก “ กางเกงเนื้อดีถูกดึงรั้งออกไปจากง่ามขา
ก่อนที่ซูโฮจะถูกจับอ้าขาออกโดยที่ขัดขืนไม่ได้ปล่อยให้ไอ้คนเลวที่เขากำลังจะเป็นของมันแทรกกายเข้ามาระหว่างกลาง
ลิ้นร้อนแรงไล่เลียไปทุกตารางนิ้วบนร่างกายส่วนบนกดจูบจนมันขึ้นสีแดงเหมือนเป็นอะไรซักอย่าง.เสียงครางของคุณหนูจุนมยอนเร้าอารมณ์คนทำได้จริงๆเขาแค่พับขาเรียวข้างนึงของซูโฮขึ้นก่อนจะดันนิ้วเข้าไปในช่องทางจนร่างบางกระตุก
ซูโฮเม้มปากเอาไว้เมื่อมันไม่ใช่แค่ดันเข้ามาแต่ไอ้นิ้วยาวๆนั่นกำลังกระแทกดันเข้าออกราวกับจะฆ่าเขาทางอ้อม
“ อ่ะ..เจ็บ! “
“ อย่าร้อง “
“ ปล่อย อื้มม “ เทาขึ้นไปบนขยี้ริมฝีปากนิ่มอย่างรุนแรงใช้ปลายลิ้นอันเชี่ยวชาญของตัวเองสั่งสอนความต้องการที่ร้อนแรงให้
“ อา..รัดผมจังเลยนะ “ เสียงทุ้มกระซิบออกมาหลังจากที่ถอนปากออก
ซูโฮตาปรือด้วยความเคลิบเคลิ้มไปแล้วด้วยซ้ำ
ตาคมมองใบหน้าหวานที่ยั่วยวนมากกว่าครั้งไหนๆนิ้วเรียวแค่ลูบมัน
“ อึก “ ซูโฮกระตุกตัวเล็กน้อยเมื่อเทาดึงนิ้วออกก่อนที่ขาเรียวจะถูกจับอ้าออกอย่างไร้ยางอาย
เขาพยายามขยับตัวหนีแต่ไอ้คนที่ทำหน้านิ่งกลับบีบสะโพกยึดเอาไว้ที่เดิม
“ อย่า “ มือบางยกขึ้นดันไหล่หนาเอาไว้
“ ถ้าคุณเป็นของผมซะ ทุกอย่างก็จบคุณหนูจุนมยอน “ เทาก้มลงกระซิบดูดดันริมฝีปากล่างที่สั่นเล็กน้อย
เสียงปลดเข็มขัดดังขึ้นเข้ามาในโสดประสาทซูโฮกำลังจะตายให้ได้ถ้าต้องตกเป็นของไอ้ผู้ชายคนนี้
เทาก้มลงมองสิ่งที่มือตัวเองกำลังยุ่งอยู่เพียงเล็กน้อยแล้วขยับตัวขึ้นไปครอบครองริมฝีปากอิ่มอย่างรุนแรงอีกรอบในขณะที่มือข้างนึงดึงรั้งกางเกงลงจากสะโพกสอบ
“ หยุดนะ อ๊าาา “ เสียงกรีดร้องดังลั่นออกมา
ร่างบางถูกกดเอาไว้จมเตียงซูโฮกดเล็บลงบนเนื้อของผู้ชายที่แทรกกายเข้ามาอย่างรวดเร็ว
นิ้วมันไม่ได้ครึ่งนึงของไอ้แกนเนื้อที่เข้ามาในตัวเขาเลย
“ อื้มม อ่า “
“ ปล่อย! ออกไปนะ ฮึ่กก ออกไป! “
ซูโฮร้องตะโกนลั่นทั้งน้ำตา
ร่างบางกระตุกเล็กน้อยเจ็บเหมือนโดนฆ่าชำแหละออกมาเป็นชิ้นๆ
เทาไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้นเขาแค่ดันตัวเข้าไปจนสุดแล้วเริ่มขยับสะโพกเล็กน้อยโดยที่บีบสะโพกเนียนเอาไว้ในกำมือ
“ อา..ไม่เจ็บครับคุณหนู “ ความฝืดเคืองคืออุปสรรค์ตัวสำคัญช่องทางกำลังบีบเขาจนไม่สามารถขยับไปไหนได้มากนัก
“ อ่ะ ฮึกก ไอ้ชั่ว ฮืออ ออกไปจากตัวฉัน! ฮ๊าา..” ร่างบางสะเทือนกายด้วยความเจ็บแสบยากจะบรรยายออกมา
เสียงครางอย่างทรมานดังขึ้นเมื่อเทาขยับตัวเข้าออกแม้ตัวเขาจะไม่พร้อม
ไม่พร้อมและไม่ต้องการ
“ อย่าเกร็งถ้าไม่อยากเจ็บตัว “
“ ฉันเกลียดแก อ๊าา..ไอ้เลว ฮืออ เกลียด เกลียด! อ่ะ อื้ออ “ ซูโฮทุบลงบนร่างกายของเทาแม้ตัวเองจะขืนตัวจากแรงของผู้ชายที่กำลังใช้แรงกระแทกเข้ามาในตัวเขาขนาดไหน
“ ซี๊ดด อาา..”
“ อื้มมม “ ปากบางถูกบดขยี้โดยไร้ความปราณี
เทาก้มลงมาครอบครองปากนิ่มที่ร้องเสียงรำคาญลิ้นอุ่นชื้นตวัดเกี่ยวไปในโพรงปากพร้อมกับกระแทกตัวจนคนใต้ร่างขยับรุนแรง
เล็บที่เคยจิกลงบนเนื้อกร้านขยุ้มลงบนพื้นเตียง
“ อื้มม อ้า..อื้มม อ่ะ อ๊าา...” เสียงหวานครางออกมาเมื่อถูกถอนปากออก
เทาก้มลงดูดซอกคอลูบไล้ไปบนร่างกายที่กำลังมอบความสุขให้อย่างหยาบโลนที่สุด
“ อ่าา..อื้มม ครั้งแรกซินะ หื้มม “
“ อ่ะ “ ซูโฮเม้มปากที่กำลังจะปล่อยเสียงทุเรศๆนั่นออกมา
เทาเสือกตัวเข้ามาในช่องทางที่กำลังรัดเขาเอาไว้ มองใบหน้าแดงจัดด้วยความถูกใจซูโฮกำลังครางออกมาแบบที่ไม่ใช่เจ็บปวด
“ อื้มม คุณหนูรัดผมแบบนี้ชอบใช่มั้ย “
“ อะ ไอ้สารเลว! “ เสียงเล็กๆแต่พ่นคำเจ็บแสบออกมา
เทาแค่ทำหน้าเฉยก่อนจะจับขาเรียวขึ้นพาดไหล่ข้างนึงโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัวแผลสดที่เปิดออกทำเอาร่างบางกระตุกตัวอย่างรวดเร็ว
“ โอ้ยย อ๊ะ อ๊ะ พอแล้ว อ๊าา...”
“ ต้องการมากไม่ใช่เหรอห๊ะ
คุณบอกว่าอยากได้คุณอี๋ฟานแต่ผมบอกเอาไว้เลยนะครับคุณหนู
เจ้านายผมรุนแรงกว่านี้เยอะ “ เทาพูดออกมาโดยไม่อาย
“ อ่ะ..อื้มม “
“ ไม่งั้น คุณอี้ชิงจะท้องเร็วขนาดนี้รึไง “ ซูโฮสะอื้นฮักออกมาเมื่อได้ยินคำพูดที่กรีดหัวใจ
ร่างกายเขาขยับเสียดสีอย่างรุนแรงใต้ร่างผู้ชายคนอื่นเเต่เขากำลังปวดหัวใจเพราะผู้ชายที่ชื่ออู๋อี๋ฟาน
“ ฮึ่กก ฉันเกลียดแก อึก “
“ ผมไม่ได้บอกให้คุณมารักผมนิ “ เทาส่งมือลงมาบีบบนปลายคางก่อนจะจับร่างบางของคุณหนูตระกูลคิมพลิกลงกับเตียง
“ อ๊า ไอ้เลว ฉันเจ็บ! “ ซูโฮร้องลั่นเมื่อโดนจับเปลี่ยนท่าโดยที่ส่วนนั้นไม่ได้ถอนออกไป
มือบางขยุ้มผ้าที่นอนเอาไว้กัดริมฝีปากจนเลือดซิบ
“ อืมม..ขยับสะโพกหน่อยครับคุณหนู “ มือหนาดึงรั้งสะโพกบางขึ้นกระแทกตัวรัวเร็วจนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่น
“ อ๊า..อ๊า...พอ อื้มม พอแล้ว “
“ อา..คุณกำลังทำผมคลั่งนะ “ ร่างแกร่งทาบลงมาบนแผ่นหลังบาง
กดจูบทำร่องรอยความเป็นเจ้าของเอาไว้แม้จะสอดแทรกความเป็นชายเข้าไปบดขยี้ภายในของซูโฮรุนแรงแค่ไหน
มือหนาเอื้อมไปขยับแท่งเนื้อที่กำลังรับรู้รสสัมผัสของเซ็กส์อย่างชัดจนที่สุดซูโฮกรีดร้องออกมาดังลั่นเมื่อถูกกระตุ้นทั้งหน้าและหลังไปพร้อมๆกัน
ร่างบางเอนตัวขึ้นตัวสั่นระริก
“ ฮ๊าา.. “
“ ซี๊ดด อืมม อีกนิดเดียวรัดผมสุดๆเลยนะ “ เทากระซิบลงข้างหูกระแทกตัวแรงๆเพียงไม่กี่ครั้งก็เบียดตัวเข้ามาในส่วนลึกของคนที่แทบทรุดลงไปบนพื้นเตียง
น้ำขุ่นแตกออกมาเต็มมือของเทาที่ยังใจดีขยับมันเอาไว้ก่อนที่ตัวเองจะปล่อยน้ำพวกนั้นเข้าไปในตัวของอีกฝ่ายเหมือนกัน
ร่างบางถูกปล่อยให้ล้มลงไปนอนกับพื้นเตียงไม่สนว่ามันจะเลอะเทอะขนาดไหน
เทาดึงท่อนเอ็นออกมาจากส่วนที่รัดจนกระอักทั้งเลือดทั้งน้ำคาวพร้อมใจกันไหลออกมาเปื้อนบอกให้รู้เลยว่าเยื่อพรหมจรรย์ของคุณหนูคิมจุนมยอนถูกทำลายย่อยยับ
ร่างสูงขยับตัวลุกขึ้นหยิบกางเกงมาใส่แล้วเดินออกไปจากห้องนอนปล่อยให้คนที่นอนแน่นิ่งอยู่ปล่อยน้ำตาออกมา
“ ไม่มีทาง ไม่มีทาง ฉันจะไม่มีทางให้อภัยคนอย่างแกจื่อเทา “
กลับไปอ่านต่อ...
นะค๊าาาาาาาาาาาาาาาา ขอโทษที่ช้าจ้าาาาา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น